Zabytki na terenie Giżycka
Neoklasycystyczny kościół z 1827 roku - świątynia ewangelicka budowana na tle prostokąta, salowa, z wysuniętą wieżą zachodnią, murowana, otynkowana, dach dwuspadowy kryty dachówką, wieża na planie kwadratu, w 1881 r. dobudowano apsydę chóru. Ołtarz i ambonę projektował prawdopodobnie Karol Fryderyk Schinkel, jeden ze słynniejszych architektów niemieckich pierwszej połowy XIX w. (pl. Grunwaldzki).
XIX i XX - wi
eczne kamienice przy ul. Pionierskiej i Dąbrowskiego - jedyna nienaruszona w czasie działań wojennych część miasta.
Skrzydło zamku pokrzyżackiego z XIV w., była siedziba komornika, starosty oraz komendanta twierdzy. Położony tuż nad brzegiem Niegocina. Pierwotnie zlokalizowany prawdopodobnie na miejscu starego grodziska pruskiego. Zniszczony przez
Litwinów w 1365 r. Budowę nowego zamku zakończono ok. 1377 r. Stanowił on istotny element łańcucha krzyżackich strażnic zabezpieczających pogranicze litewsko-jaćwieskie. Ponownie zniszczony i odbudowany na nowym miejscu po wojnie 13-letniej. Wybudowany na planie czworoboku, pierwotnie jednoskrzydłowy z podzamczem, otoczony fosą. Przebudowywany w XVI i XVII w. zatracił cechy obronne. W 1749 r. spłonęły całkowicie dwa dobudowane skrzydła mieszkalne, natomiast po 1945 r. rozebrano budynek posadowiony na południowym murze kurtynowym, z niską cylindryczną basztą w części wschodniej.
Obecnym właścicielem obiektu jest Spółka "Zamek Giżycki". Inwestor, odwzorowując XIV-wieczny zamek krzyżacki, wybudował eksluzywny hotel. W ramach projektu, do istniejącej budowli dobudowano trzy skrzydła oraz basztę. Obiekt został oddany do użytku w 2011 roku.
"Twierdza Boyen" - obiekt fortyfikacyjny z połowy XIX w. położony na terenie tzw. "wyspy giżyckiej", a więc obszaru ograniczonego jeziorami Kisajno i Niegocin, oraz kanałami: Niegocińskim i Łuczańskim. Zaporowy fort artyleryjski na planie nieregularnej gwiazdy z sześcioma frontami o narysie bastionowym i poligonalnym, centralnie położonym majdanem oraz donżonem. Całość otoczona murem Carnota i suchą fosą. Na wałach liczne stanowiska artyleryjskie, obserwacyjne, ceglane i betonowe schrony. W narożach bastionów kaponiery i kojce. Twierdza stanowiła od początku XX w. element "Mazurskiej Pozycji Jeziornej", a od 1935 r. Giżyckiego Rejonu Umocnionego. Odegrała znaczną rolę w powstrzymaniu ofensywy rosyjskiej w 1914 r. W latach 1941-1944 na terenie twierdzy funkcjonował szpital wojskowy oraz komórka oddziału wywiadu wojskowego Fremde Heere Ost.
Most obrotowy na Kanale Łuczańskim - zbudowany w połowie XIX w., jeden z dwóch tego typu mostów w Europie. Sprawny, obsługa ręczna.
"Krzyż Brunona" - wzgórze nad Niegocinem z wzniesionym w 1910 r. przez mieszkańców Giżycka żeliwnym krzyżem upamiętniającym prawdopodobne miejsce męczeńskiej śmierci św. Brunona z Kwerfurtu (1009 r.)
Wieżę Ciśnień zwaną również Wodną Wieżą „WASSERTURM” zbudowano w 1900 roku. W całości wykonana została z czerwonej, nieotynkowanej cegły. Zasadniczy zbiornik wodny stanowił urządzenie wyrównawcze, zrobione z cynkowanej blachy. Umiejscowiony w kopule zaprojektowanej przez inż. Otto INTZE (1843-1904) mieścił w sobie ok. 200 m3 wody. Doprowadzana na wysokość ok. 25 m (od podstawy), rozprowadzana była za pomocą wodociągów po terenie całego miasta. Pomimo prostoty zasady funkcjonowania, był to na ówczesne lata namacalny dowód postępu i rozwoju miasta. Przez 96 lat Wieża zaopatrywała Giżycko w bieżącą wodę, aż do chwili przebudowy wodociągów, to jest 1997 roku. Na uwagę zasługuje neogotycki styl architektury, z ciekawymi sklepieniami zewnętrznymi wokół korony wieży. Jest ona odmienna od podobnych obiektów technicznych na terenie dawnych Prus Wschodnich. Widoczne nad wejściem herby: Mazurski i Miasta utożsamiły Wieżę Ciśnień z lokalną rzeczywistością. Po 96 latach Wieża Ciśnień odnalazła swoje nowe oblicze. Nabyta w dniu 28.10.1996 roku przez giżycczanina Henryka Górnego, została poddana wielkiej renowacji i przebudowie wewnętrznej. Stała się niepowtarzalną atrakcją turystyczną. W jej wnętrzu stworzone zostało nowe zaplecze turystyczno-kulturalne. Poza kawiarnią, tarasem widokowym z lunetami, zwiedzać można mazurskie mini-muzeum. Dokumenty, zdjęcia, drobne przedmioty obrazują codzienne życie ludzi mieszkających w okolicy Wieży na przestrzeni minionych 100 lat.